HISTORIA TORU SPA-FRANCORCHAMPS

Circuit de Spa-Francorchamps to słynny tor, na którym odbywa się Grand Prix Belgii Formuły 1 oraz wyścig wytrzymałościowy 24 Hours of Spa. Ponadto, tor zawiera jeden z najbardziej znanych i niebezpiecznych przejazdów ze wszystkich torów w świecie wyścigów samochodowych, przejazd Eau Rouge. Circuit de Spa-Francorchamps jest ulubionym torem wielu kierowców i fanów.

Oryginalny obwód

Oryginalny tor o długości 15 km w kształcie trójkąta został zaprojektowany i zbudowany przez Julesa de Theire i Henri Langlois Van Ophem’a na drogach publicznych pomiędzy belgijskimi gminami Francorchamps, Malmedy i Stavelot. Grand Prix Belgii po raz pierwszy odbyło się tutaj w 1924 roku.

W tamtych czasach Belgowie byli niezwykle dumni z posiadania bardzo szybkiego toru. W wyniku zwiększenia średniej prędkości samochodów, dokonano modyfikacji. Podjazd u wylotu doliny Eau Rouge, zwany Ancienne Douane, został "usunięty" z toru. W ten sposób powstał szybszy, zakrzywiony zakręt Raidillon. Do 2000 roku, tor mógł być nadal używany przez publiczność, ponieważ nadal był drogą publiczną. W Eau Rouge, ruch w kierunku południowym przechodził przez ten słynny odcinek. Ruch w przeciwnym kierunku korzystał z Ancienne Douane, nieużywanej przez wyścigi. Powracał on na tor przy wyjeździe z doliny.

Układ obwodu

Stary tor ciągnął sięnastępnie wzdłuż odcinka Les Combes w kierunku wsi Burnenville. Wokół tej wioski droga nabrała szybkiego prawego zakrętu. Długa prosta Masta rozpoczęła się w Malmedy, przerwana jedynie szybkim łukiem Masta pomiędzy gospodarstwami przed dotarciem do wsi Stavelot.

Masta była jednym z najstraszniejszych przejść jakiegokolwiek toru na świecie. Jej udany przejazd wymagał umiejętności i odwagi na odpowiednią skalę. Po długiej jeździe z Malmedy, samochody osiągały najwyższe prędkości. Musiały pokonać Mastę, szybką trasęlewo-prawo i dobrze przyspieszony zjazd, po którym następowała kolejna długa prosta prowadząca do wioski Stavelot.

Formuła 1 straciła Mast po wyścigu w 1970 roku, częściowo z własnej winy. Wysiłki Jackiego Stewarta, mające na celu poprawę bezpieczeństwa kierowców podczas wyścigów, zostały zapoczątkowane po jego wypadku w tym miejscu w 1966 roku, kiedy to jego BRM skończył do góry nogami w piwnicy domu znajdującego się w pobliżu toru, a paliwo wyciekło ze zbiornika samochodu na Stewarta, który również złamał żebra. Kolejny podobny tragiczny wypadek miał miejsce w 1973 roku podczas 24-godzinnego wyścigu w Spa, w którym zginęło trzech kierowców.

Po maszcie następowała prosta Hollowell, na końcu której znajdował się ostry zakręt na podejściu do samej wioski Stavelot, który później został zastąpiony szybszym prawym zakrętem. Następny szybki odcinek toru prowadził przez las do Blanchimont. Tutaj krótszy tor z 1979 roku łączy się z oryginalnym torem.

Oryginalny Circuit de Spa-Francorchamps był miejscem 18 Grand Prix Belgii. Został zbojkotowany przez Formułę 1 w 1968 roku, po czym przebudowa toru sprawiła, że przeszedł do historii pod koniec lat 70. Rekord starego toru należy do francuskiego kierowcy Henri Pescarolo, który osiągnął tu średnią prędkość 226 km/h.

Raidillon w dolinie Eau Rouge

Nowy obwód

W 2007 roku wybudowano nową strefę serwisową i budynki dla całego padoku, a słynny przejazd Bus Stop został przebudowany, łącznie z wejściem na prostą finiszową. W poprzednich latach dokonano wielu modyfikacji toru, a także skrócono go do obecnych 7004 m. Jest to obecnie szybki i pagórkowaty tor przez Ardeny, na którym prędkości często dochodzą do 330 km/h. Od pierwszych dni ścigania się tutaj, Spa-Francorchamps stało się również znane z nieprzewidywalnej i zmiennej pogody. Między innymi mogą zdarzyć się sytuacje, w których jedna część toru jest sucha, podczas gdy w innej części może padać deszcz.

Fani i kierowcy uwielbiają tutejsze wyścigi, a nudny wyścig zdarza się tu bardzo rzadko. Większość obecnych kierowców twierdzi, że wraz z japońskim torem Suzuka stanowi jedno z największych wyzwań dla kierowców na całym świecie. Samo Spa-Francorchamps pokazuje, jak ważne są umiejętności kierowcy, bardziej niż jakikolwiek inny tor. Zwłaszcza zakręty Eau Rouge i Blanchimont są tego dowodem. Oba trzeba pokonać bardzo stromo, aby wyjść na długą prostą, co pomaga kierowcom w uzyskiwaniu czasów okrążeń i wyprzedzaniu.

Wielu kierowców Formuły 1 miało tu pamiętne walki i zwycięstwa, w tym Ayrton Senna, Michael Schumacher, Damon Hill, Mika Häkkinen i Kimi Räikkönen.